Złożoność nie jest zbrodnią. Szkice o amerykańskiej poezji modernistycznej i postmodernistycznej

Bohaterowie tekstów Julii Fiedorczuk − Ezra Pound, William Carlos Williams, Marianne Moore, Laura (Riding) Jackson, Elizabeth Bishop i John Ashbery − to dzisiaj już postacie kanoniczne w Stanach Zjednoczonych. W prezentowanym tomie autorka przybliża awangardową twórczość amerykańskich modernistów i postmodernistów polskim czytelnikom. Ponadto gruntownej refleksji poddaje zjawisko innowacji, analizując niektóre trendy w najnowszej poezji, na przykład flarf (poezję pisaną z pomocą wyszukiwarki Google).

Podstawowa kwestia, którą Julia Fiedorczuk rozpatruje, dotyczy tego, czy pojęcie awangardy ma jeszcze jakikolwiek sens w kontekście współczesnej poezji amerykańskiej.

Julia Fiedorczuk − pisarka, poetka, tłumaczka, adiunkt w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Wydała pięć książek poetyckich, zbiór opowiadań, dwie powieści oraz esej Cyborg w ogrodzie: wprowadzenie do ekokrytyki (2015). Jest członkinią ASLE (Association for the Study of Language and the Environment). W swojej pracy naukowej zajmuje się poezją eksperymentalną, teorią literatury oraz związkami między literaturą a ekologią. Jest zaangażowana w popularyzowanie pojęcia ekopoetyki. Jej wiersze były tłumaczone na dziewiętnaście języków.

Jak sugeruje tytuł, […] tematem [książki] jest amerykańska poezja „eksperymentalna” czy też „awangardowa”, przy czym obydwa pojęcia zostają w niej poddane krytycznej refleksji. Autorka zgadza się z tezą wybitnej znawczyni przedmiotu, Marjorie Perloff, że impuls modernistyczny, silny w latach 20. i 30. XX wieku, osłabł z chwilą wybuchu drugiej wojny światowej, ale pojawił się ponownie w poezji amerykańskiej w latach 60., a jeszcze wyraźniej w latach 80.

Ten impuls fascynuje Julię Fiedorczuk, jednak jej postawa wobec modernistycznego przymusu eksperymentowania i innowacyjności jest ambiwalentna, bo absolutne uprzywilejowanie „nowego” prowadzi do bezkrytycznej postawy wobec eksperymentu w poezji. […]

Bardzo mnie cieszy decyzja Julii Fiedorczuk, żeby zebrać publikowane wcześniej eseje o poezji amerykańskiej w jednym tomie. Niedobór fachowej i zarazem przystępnej krytyki na ten temat w języku polskim jest ewidentny. […] Julia Fiedorczuk wypracowała świetny styl, łączący naukową wnikliwość z potoczystym wywodem, którą doceni wyrobiony humanistycznie odbiorca.

Z recenzji Marka Paryża