Budowanie relacji w nadzorach kuratorskich

Celem badań terenowych zaprezentowanych w publikacji była rekonstrukcja rytuałów interakcyjnych praktykowanych przez kuratorów rodzinnych w relacjach z nadzorowanymi w przestrzeni wielkomiejskiego centrum. Analiza i interpretacja zgromadzonego materiału empirycznego ujawniły, że w obliczu problemów i oczekiwań podopiecznych oraz specyficznych warunków terenu kuratorzy muszą wykorzystywać wiele różnych strategii i technik radzenia sobie w interakcjach z nadzorowanymi. Wspierają one zachowywanie twarzy nie tylko samych kuratorów, lecz także innych aktorów społecznych. Książka adresowana jest do osób zainteresowanych resocjalizacją w środowisku otwartym oraz profilaktyką, a przede wszystkim do pracowników naukowych i dydaktycznych, studentów, aplikantów kuratorskich oraz praktyków działających w instytucjach edukacyjnych, wymiaru sprawiedliwości oraz szeroko rozumianej pomocy społecznej. * Należy podkreślić aplikacyjny wymiar pracy, który pozwala dostrzec obszary kluczowe dla powodzenia realizacji celów zawodowych kuratorów. [...] Książka może stanowić ważne wsparcie dla osób odpowiedzialnych za proces kształcenia kuratorów oraz dla praktyków pracujących w obszarze resocjalizacji i pomocy rodzinie. Z recenzji dr hab. Agnieszki Barczykowskiej, prof. UAM Struktura publikacji jest konsekwentnie budowana na dwóch filarach: wymogach formalnoprawnych dookreślających sprawowanie nadzoru kuratorskiego oraz podejściu interakcyjnym, wynikającym z budowania relacji z podopiecznym/podopiecznymi. Zarówno fenomen tego dualizmu, jak i miejsce, gdzie zachodzą interakcje będące przedmiotem badań, zostały ujęte w niezwykle spójny projekt badań terenowych, których kanwę stanowią znakomicie dobrane teoretyczne podstawy [...]. Z recenzji dr. hab. Krzysztofa Sawickiego, prof. UwB