Studia z neuropsychologii klinicznej. Na 45-lecie pracy zawodowej Profesor Danuty Kądzielawy

Publikacja przygotowana na Wydziale Psychologii UW dla uczczenia dorobku naukowego i dydaktycznego prof. dr hab. Danuty Kądzielawy. Książkę otwierają teksty opisujące dzieje życia i drogi zawodowej Jubilatki, a także prezentujące Jej dokonania zarówno z perspektywy wiedzy i doświadczeń zawodowych, jak i bezpośrednich, koleżeńskich kontaktów. Znaczną część tego tomu stanowią artykuły napisane przez najwybitniejszych polskich specjalistów, poświęcone wybranym zagadnieniom z zakresu diagnozy i terapii neuropsychologicznej, obejmujące badania osób dorosłych z uszkodzeniami mózgu oraz dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi.

Prof. Danuta Kądzielawa jest moim nieocenionym "naukowym rodzicem", Promotorem, Nauczycielem i Opiekunem Naukowym. Przekazała mi, a także wielu pokoleniom studentów, magistrantów i doktorantów swoją wielką pasję i zamiłowanie do poznawania związków między mózgiem a zachowaniem. Jej głębokie rozumienie mózgowych mechanizmów procesów językowych w ujęciu dynamicznym oraz analiza zaburzeń tych procesów u chorych z afazją stanowiły i stanowią ciągłą inspirację i punkt wyjścia do wielu dalszych badań z zakresu neurolingwistyki.
Prof. dr hab. Emilia Łojek

Danutę Kądzielawę znam od wielu lat i zawsze ceniłem Ją za Jej fachowość i oddanie pracy, a zwłaszcza za działalność na rzecz chorych.
Prof. dr hab. Bożydar Kaczmarek

Najbardziej w aktywności Danusi cenię jej osiągnięcia w dziedzinie neurolingwistyki rozwijające dynamiczne (procesowe) podejście Łurii, które zostawił nie do końca rozwinięte z powodu śmierci. Danusia dokonała operacjonalizacji tego podejścia, adaptując je do współczesnych osiągnięć nowoczesnej wiedzy na ten temat, mapując swoje dokonania do praktyki klinicznej na rzecz chorych z afazją.
Prof. dr hab. Anna Herzyk

Nasze porozumienie intelektualne wynikało z przyjęcia stanowiska, że człowiek stanowi całość psychofizyczną, a zachowanie językowe (komunikacyjne) jest jednym z rodzajów zachowań, które bada i wyjaśnia psycholog. Doskonale się uzupełnialiśmy, z szacunkiem odnosząc się do własnych warsztatów badawczych. Ten roboczy kontakt okraszony był i jest pewnie dozgonnie niezwykłą dozą przyjacielskiej serdeczności.
Prof. dr hab. Waldemar Tłokiński