Gramatyka historyczna języka polskiego w testach, ćwiczeniach i tematach egzaminacyjnych

Zbiór ćwiczeń, uzupełniający ceniony przez wykładowców i słuchaczy uniwersyteckich studiów polonistycznych podręcznik Gramatyka historyczna języka polskiego autorstwa Krystyny Długosz-Kurczabowej i Stanisława Dubisza. Stanowi jego doskonałe dopełnienie, może być swego rodzaju przewodnikiem dla studentów po trudnej problematyce historycznojęzykowej.

Zawiera testy wielokrotnego wyboru o różnym stopniu trudności, ćwiczenia (testy otwarte), a także przykładowe tematy egzaminacyjne, mające na celu wykształcenie u użytkownika umiejętności analizy historycznojęzykowej oraz dokonywania syntezy, określania problemów podstawowych, tj. wskazywania najważniejszych tendencji w rozwoju języka i procesów nimi uwarunkowanych.

Cenna pomoc dydaktyczna, która dzięki dołączonym kluczom daje studentom możliwość samodzielnego oceniania nabytej wiedzy.

Jest to zmieniona wersja pierwszego wydania ćwiczeń (Harmonia, Gdańsk 1999), które – podobnie jak podręcznik – zostały poszerzone o zagadnienia z zakresu składni.

Krystyna Długosz–Kurczabowa (1940–2016) – polska filolożka, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa. Zajmowała się gramatyką historyczną języka polskiego, polskim językiem religijnym, translatoryką biblijną. Pracowała w Zakładzie Historii Języka Polskiego i Dialektologii Instytutu Języka Polskiego na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1962 roku ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim i od tego też roku rozpoczęła pracę dydaktyczną na tej uczelni. Należała do Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego i Towarzystwa Kultury Języka. Zajmowała się m.in. przekładami biblijnymi. Krytycznie oceniła Ekumeniczny Przekład Nowego Testamentu. Zarzuciła, że najważniejszą cechą ekumenicznego przekładu Nowego Testamentu jest „radykalizm we wprowadzaniu innowacji”.

Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.

Dorobek autorki: Apelatywizacja biblijnych nazw własnych w języku polskim (1990), Gramatyka historyczna języka polskiego (1993, 2001, 2006, 2013; współautor Stanisław Dubisz), Konfesja Sandomierska (1995), Etymologia (1998), Gramatyka historyczna języka polskiego: podręcznik dla studentów polonistyki (1998, 1999; współautor Stanisław Dubisz), Gramatyka historyczna języka polskiego: słowotwórstwo (1999; współautor Stanisław Dubisz), Gramatyka historyczna języka polskiego w testach, ćwiczeniach i tematach egzaminacyjnych (1999, 2006; współautor Stanisław Dubisz), Nowy słownik etymologiczny języka polskiego (2003), Słownik wyrazów obcych PWN (2004), Reduta 56 (2005), Słownik etymologiczny języka polskiego (2005), Szkice z dziejów języka religijnego (2007), Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego (2008, 2016), Nazwy miejscowe północnych okolic Warszawy (2014).

*********

Stanisław Dubisz (ur. 1949 w Kolbuszowej) – językoznawca. Od roku 1997 profesor oraz pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego (od 1990 roku kierownik Pracowni Językoznawstwa Stosowanego). Były dziekan Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Tworzy prace głównie z zakresu historii języka polskiego, stylistyki, współczesnej polszczyzny, dialektów i gwar polskich.

Najważniejsze prace: Stylizacja gwarowa w polskiej prozie trzydziestolecia powojennego (nurt ludowy w latach 1945-1975) (1986), Archaizacja w XX-wiecznej polskiej powieści historycznej o średniowieczu (1991), Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego (1992), Gramatyka historyczna języka polskiego (1993, współautor; wspólnie z Krystyną Długosz-Kurczabową), Uniwersalny słownik języka polskiego, tom 1-6 (2003, Wydawnictwo Naukowe PWN).