Stare i nowe w przestrzeni miast Ameryki Łacińskiej. Aktorzy i kontestatorzy zmian

Analiza funkcjonowania wybranych miast latynoamerykańskich w kontekście zmian zachodzących w sytuacji społeczno-politycznej krajów Ameryki Łacińskiej od ostatniej dekady XX wieku do chwili obecnej. Przedmiotem studium są Bogota (Kolumbia), Lima (Peru) i Toluca (Meksyk), w których demokratyzacja życia, wzrost roli organizacji lokalnych, budowanie społeczeństwa obywatelskiego i poprawa jakości zarządzania miastem wywierają istotny wpływ na zmianę tradycyjnego, sięgającego lat 70. XX wieku modelu segregacji społeczno-przestrzennej.

Ocenie porównawczej poddano skutki wprowadzania programów zagospodarowania przestrzennego (w tym nowych koncepcji rozbudowy infrastruktury miejskiej) oraz programów walki z ubóstwem (a przede wszystkim poprawy tkanki mieszkaniowej warstw najuboższych). Podjęto tu również próbę szerszego opisu współczesnych zjawisk i procesów charakterystycznych dla urbanizacji w krajach rozwijających się.

Publikacja adresowana do studentów i badaczy geografii rozwoju, antropologii społecznej i urbanistyki.

Neoliberalny model rozwoju miast latynoamerykańskich spowodował bardzo szybkie tempo rozwoju ekonomicznego, które sukcesywnie przekształca ich krajobraz (powstają centra biznesowe, osiedla zamknięte klasy średniej, autostrady, obwodnice, lotniska itp.), ale jednocześnie przyniósł rosnące ubóstwo, nędzę i bezrobocie wielu jego mieszkańcom. Nasilają się tendencje do powstawania struktur policentrycznych oraz relacji wielokierunkowych tworzących układ urbanistyczny wielce skomplikowany, wielowarstwowy z relacjami horyzontalnymi, które wymuszają ich analizę zgodną z koncepcją sieci. Dużym walorem tej publikacji jest prezentacja badanych zagadnień na tle niezwykle dynamicznych procesów społeczno-ekonomicznych i przestrzennych zachodzących we współczesnym świecie i kształtujących strukturę społeczną i przestrzenną wielkich metropolii.
Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Matczaka

Prof. dr hab. Mirosława Czerny jest geografem. Obecnie pełni funkcję dyrektora Instytutu Studiów Regionalnych i Globalnych na Uniwersytecie Warszawskim. W swoich badaniach dotyczących rozwoju miast, zróżnicowania rozwoju regionalnego, rozprzestrzeniania się zjawisk ubóstwa i niedorozwoju w krajach globalnego Południa szczególnie wiele miejsca poświęca Ameryce Łacińskiej. W tym regionie świata spędziła wiele lat jako badacz i wykładowca na miejscowych uniwersytetach. Jako stypendystka Fundacji Alexandra von Humboldta ponad rok prowadziła badania nad krajami rozwijającymi się na Uniwersytecie w Tybindze oraz w Oksfordzie. W 2007 r. Universidad Nacional de San Agustín w Arequipie (Peru) za wkład w geograficzne badania nad Ameryką Łacińską przyznał jej doktorat honoris causa.