Wychowawcze aspekty sztuki współczesnej. Z perspektywy pedagogiki krytycznej

Autorka prezentuje działania współczesnych polskich artystów z perspektywy pedagogicznej. Poszukuje wątków wspólnych podejmowanych przez artystów i pedagogów krytycznych, dokonując analizy wybranych projektów artystycznych polskiej sztuki współczesnej, opisując je oraz sytuując w kontekście pedagogicznym. Przedstawia wychowawcze możliwości sztuki z perspektywy pedagogiki krytycznej, wskazując nie tylko na walory estetyczne dzieł, lecz także na tolerancję, dialog z drugim człowiekiem, relacje międzyludzkie, podmiotowość, demokrację w wychowaniu.

Publikacja jest znakomitym źródłem wiedzy o wybranych dziełach polskiej sztuki współczesnej do wykorzystania przez nauczycieli w pracy z młodzieżą i dorosłymi oraz doskonałym uzupełnieniem wiedzy o sztuce współczesnej dla pedagogów.

Podkreślić należy wnikliwość i żarliwość spojrzenia na podjętą problematykę. Jest to udana próba ujawnienia specyficznych właściwości oraz szczególnych wychowawczych możliwości polskiej sztuki ostatniego dwudziestopięciolecia. […] Zaprezentowane nowe obszary pedagogicznych refleksji zasługują na upowszechnienie w środowisku pedagogicznym, co dodatkowo może wpłynąć na dowartościowanie współczesnego wychowania przez sztukę.
Z recenzji dr. hab. Henryka Depty

[Książka] jest zaproszeniem do intelektualnej przygody, w której pojawia się wielość tekstów kulturowych: wypowiedzi krytyków sztuki, samych artystów, pedagogów różnych opcji ideowych, na pierwszym miejscu związanych z pedagogiką krytyczną, a dalej z pedagogiką miejsca, pedagogiką pamięci, pedagogiką międzykulturową […]. Muszę wskazać na zręczność i lekkość narracji wynikającą ze znawstwa, jakie Autorka osiągnęła w interpretacji treści „między” sztuką a pedagogiką.
Z recenzji prof. nadzw. dr hab. Mirosławy Zalewskiej-Pawlak

Barbara Kwiatkowska-Tybulewicz – pedagog, adiunkt w Zakładzie Teorii Wychowania Estetycznego na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Jej zainteresowania badawcze dotyczą edukacyjnych kontekstów sztuki, wychowania przez sztukę (przede wszystkim współczesną) oraz nowych zjawisk w sztuce i ich aspektów pedagogicznych. Publikuje w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych na tematy dotyczące relacji sztuka – wychowanie.

Autorka prezentuje działania współczesnych polskich artystów z perspektywy pedagogicznej. Poszukuje wątków wspólnych podejmowanych przez artystów i pedagogów krytycznych, dokonując analizy wybranych projektów artystycznych polskiej sztuki współczesnej, opisując je oraz sytuując w kontekście pedagogicznym. Przedstawia wychowawcze możliwości sztuki z perspektywy pedagogiki krytycznej, wskazując nie tylko na walory estetyczne dzieł, lecz także na tolerancję, dialog z drugim człowiekiem, relacje międzyludzkie, podmiotowość, demokrację w wychowaniu.

Publikacja jest znakomitym źródłem wiedzy o wybranych dziełach polskiej sztuki współczesnej do wykorzystania przez nauczycieli w pracy z młodzieżą i dorosłymi oraz doskonałym uzupełnieniem wiedzy o sztuce współczesnej dla pedagogów.