Pieśń i moc. Pieśni codzienne Franciszka Karpińskiego w kulturze polskiej XIX i XX wieku

Praca o fenomenie funkcjonowania w kulturze polskiej dwóch pieśni Franciszka Karpińskiego, Porannej i Wieczornej. Kluczem do zrozumienia recepcji tych pieśni jest ich codzienność, tzn. występowanie (w formie śpiewanej) w różnych sytuacjach i okolicznościach życiowych.

Książka przedstawia dzieje powszechnej i długotrwałej popularności dwóch krótkich utworów napisanych u schyłku osiemnastego stulecia. Po analizie licznych źródeł: literatury pięknej, piśmiennictwa dokumentu osobistego, druków i pism urzędowych, śpiewników i modlitewników oraz relacji prasowych autor rekonstruuje sposoby funkcjonowania Pieśni porannej i Pieśni wieczornej w polskim społeczeństwie ostatnich dwu wieków. Opowieść o pieśniach Franciszka Karpińskiego jest opowieścią o ich śpiewaniu, o ich trwaniu w codzienności i odświętności, o ich adaptacji w zmieniających się okolicznościach.

Zobacz inne publikacje w serii: Communicare – historia i kultura »

Igor Piotrowski (ur. 1979) – asystent w Instytucie Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył kulturoznawstwo (UW) i teologię (UKSW). Interesuje się zarówno dziejami kultury polskiej, przede wszystkim XVIII i XIX wieku, jak i problematyką miejską, zwłaszcza historią Warszawy. Autor monografii Chłodna. Wielkość i zapomnienie warszawskiej ulicy (2007).

Przyjęta przez Igora Piotrowskiego metoda, polegająca na tym, że recepcji się nie odnotowuje, tylko rekonstruuje się jej kulturowe mechanizmy, świadczy o naukowej wiarygodności tak przeprowadzonego wywodu, a sam efekt w postaci stopniowo wyłaniającego się z tekstu dysertacji wyjaśnienia fenomenu pieśni codziennych Karpińskiego musi budzić szacunek dzięki swej rzetelności i unikaniu łatwych rozwiązań.
Z recenzji Marka Prejsa

W poszczególnych rozdziałach pojawiają się dłuższe nawet fragmenty, które czasem odbiegają od głównego toku wywodu i pozornie mają charakter dygresyjny, w istocie jednak stanowią ważny składnik kulturowego kontekstu omawianych zjawisk, a zarazem poświadczają szeroką erudycję Autora, wzbogacają refleksję i nadają naukowej narracji szeroki oddech, otwierają na wielość spraw znanych mu i przemyślanych, poświadczają jego wiedzę historyczną i literacką oraz kręgi zainteresowań i lektur.
Z recenzji Teresy Kostkiewiczowej