Przeszłość jako przedmiot wiedzy. Historia i filozofia w myśli średniowiecza – PDF

Publikacja ukazuje proces kształtowania się nowoczesnych pojęć definiujących historię jako dyscyplinę naukową. Jednak autor wykracza znacznie poza samą tematykę formowania się nauk historycznych, prezentując zmiany w tkance społecznej i światopoglądowej, które temu procesowi nie tylko towarzyszyły, lecz także go warunkowały. Publikacja jest zatem również znakomitym przewodnikiem po świecie kultury umysłowej od średniowiecza aż do początków Oświecenia.

*********

The Past as an Object of Knowledge

The publication portrays the process of the shaping of modern concepts defining history as an academic discipline. The author moves beyond the issues of the formation of historical studies by presenting the changes in the social and world-view fabric which accompanied this process and conditioned it.

Keywords: medieval European history, medieval chronicles, historiography, Middle Ages, intellectual culture, branch of knowledge.

Zobacz inne publikacje w serii: Communicare »

Książka, choć napisana przed czterdziestu paru laty, nie zestarzała się ani trochę, ni ze względu na treść, ni ze względu na sposób wykładu. Zawiera niezmiernie cenny zasób informacji na temat rodzącej się umysłowości nowożytnej, informacji nagromadzonych przez Autora nie z opracowań, ale z dogłębnych studiów własnych nad źródłami.
Z recenzji Zbigniewa Ogonowskiego

Można, unikając zbyt wielkiego uproszczenia, określić to dzieło jako niezwykle celne opracowanie najbardziej istotnych problemów z dziejów epistemologii nauk humanistycznych, w którym Autor umiał do dawnych tekstów poświęconych refleksji w tej właśnie dziedzinie zastosować niezwykle trafny i owocny kwestionariusz.
Z recenzji Juliusza Domańskiego

Krzysztof Pomian (ur. 1934) – studiował (1952-57), doktoryzował się (luty 1965) i habilitował (maj 1968) na Wydziale Filozoficznym UW. Usunięty w 1966 roku z PZPR, a w 1968 roku ze stanowiska adiunkta w Katedrze Historii Filozofii Nowożytnej z powodu publicznej krytyki linii politycznej władz, w 1973 roku wyjechał do Francji, do Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS), gdzie w 1984 roku został profesorem. We Francji był jednym z rzeczników polskiej opozycji demokratycznej, bliskim współpracownikiem Jerzego Giedroycia i doradcą Biura Zagranicznego "Solidarności". W latach 2000-2007 był profesorem w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 2001 roku jest dyrektorem naukowym tworzonego w Brukseli Muzeum Europy.

Członek zagraniczny Polskiej Akademii Umiejętności, doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (2003) i Uniwersytetu w Genewie (2005).

Jego książki z ostatnich lat to między innymi: Oblicza dwudziestego wieku (2002), Europa i jej narody (2004), Filozofowie w świecie polityki Eseje 1957-1974 (2004), Historia. Nauka wobec pamięci (2006), Des saintes reliques a l'art moderne. Venise-Chicago XIIIe-XXe siecle (2003), Ibn Khaldun au prisme de l'Occident (2006), [z Elie Barnavi] La révolution européenne 1945-2007 (2008).