Ontologia bezkształtu. Koncepcja istoty ludzkiej w myśli Nietzschego i Foucaulta

Książka jest – Deleuzjańską w duchu – analizą koncepcji istoty ludzkiej w filozofii Nietzschego i Foucaulta. Stanowi także próbę ukazania Foucaulta jako spadkobiercy i kontynuatora Nietzscheańskiej ontologii sił, który – mimo, że jego kontynuacja ma charakter twórczy – musi mierzyć się z podobnymi problemami, co Nietzsche. Oś rozważań wyznaczają figury Dionizosa-Różnicy i Ariadny-Tożsamości, które autorka najpierw zidentyfikowała jako podstawowe pojęcia dzieła Nietzschego, a następnie naniosła na dzieło Foucaulta, co pozwoliło na wydobycie nieoczywistych i podskórnych powiązań myśli obu filozofów. Na tle tych rozważań autorka formułuje również niezwykle ważne pytanie o teoretyczną prawomocność pedagogiki jako „nauki” o wychowaniu po „śmierci człowieka”.