Urbanistyka oddolna. Koszmar partycypacji a wytwarzanie przestrzeni

Publikacja porusza temat oceny skutków prowadzonych współcześnie polityk miejskich, szczególnie w odniesieniu do tzw. koszmaru partycypacji. Wpisuje się w debatę dotyczącą zjawisk takich jak miejskie konflikty społeczne, rewitalizacja przestrzeni zurbanizowanej, problematyka planowania przestrzennego i polityki mieszkaniowej. Autor analizuje problem gentryfikacji w Polsce i jej związków z programami rewitalizacji.

Książka poszukuje odpowiedzi na pytania stojące przed wszystkimi aktorami organizującymi procesy polityki miejskiej i rewitalizacji w Polsce: czy partycypacyjne wytwarzanie przestrzeni sprawdza się w praktyce? Czy rezultatem urbanistyki oddolnej, czyli angażowania aktorów takich jak artyści, ruchy miejskie i mieszkańcy osiedli nieformalnych, jest zawsze poprawa jakości życia i wzmacnianie społeczności lokalnych? Czy może niekiedy zamienia się w „koszmar partycypacji” oraz podporządkowuje przestrzeń miejską najbardziej uprzywilejowanym aktorom operującym w miastach?

Autorskie badania wykorzystane w książce przeprowadzono na przykładach oddolnego wytwarzania przestrzeni w Warszawie, Nowym Jorku i Stambule.

******

Bottom-up urbanism: The nightmare of participation and the production of space

The publication deals with the issue of evaluating the effects of the currently followed urban policies, especially in reference to the so-called nightmare of participation. The book is part of a debate concerned with phenomena such as urban social conflicts, the revitalization of urban space, urban planning and housing policies. The author analyses the problem of gentrification in Poland and its links to revitalization programmes. The publication in based on the author’s research on the bottom-up production of space in Warsaw, New York, and Istanbul.

Keywords: bottom-up urbanism, production of space, gentrification, urban space, social participation.

Praca wyróżnia się na tle innych publikacji z obszaru studiów miejskich szeroko zakrojoną próbą interdyscyplinarnego podejścia nie tylko w obszarze konceptualizacji (wykorzystanie dorobku urbanistyki, planowania miejskiego, psychologii środowiskowej, ekonomii, socjologii), ale także w aspekcie empirycznym. Rzadko zdarzają się próby łączenia tak wielu podejść w pomiarze zjawiska waloryzacji społecznie wytwarzanej przestrzeni.
Z recenzji dr hab. Katarzyny Kajdanek

Dr Łukasz Drozda (ur. 1990) – urbanista i politolog. Adiunkt w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji UW. Absolwent studiów doktoranckich z polityki publicznej w Kolegium Ekonomiczno-Społecznym SGH, inżynierskich z planowania przestrzennego na Wydziale Leśnym SGGW oraz magisterskich z politologii w Instytucie Nauk Politycznych UW. Badacz zjawisk konfliktowych towarzyszących procesowi społecznego wytwarzania przestrzeni. Laureat stypendiów Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności „PhDo w Stoczni”. Opublikował m.in. książki: Lewactwo. Historia dyskursu o polskiej lewicy radykalnej (2015), Uszlachetniając przestrzeń. Jak działa gentryfikacja i jak się ją mierzy (2017), Dwa tysiące. Instrukcja obsługi polskiej urbanizacji w XXI wieku (2018).