Esej o czasie

Esej dotyczy ewolucji poczucia czasu w perspektywie społeczno-historycznej. Elias przedstawia, jak funkcjonowały w społecznościach różne konstrukcje czasu, które są jedną z form koordynacji życia człowieka. Genezę kategorii czasu autor widzi w połączeniu ludzkiego aparatu poznawczego, zdolnego do abstrahowania sekwencyjności zdarzeń, i kontekstu społecznego, ale osadzonych zawsze w fizycznej rzeczywistości.

******

An Essay on Time

The essay discusses evolution of the sense of time in a social and historical perspective. Elias presents how different time structures, which are one of the forms of coordination of human life, functioned in the communities. According to the author, the category of time derives from the combination of the human cognitive apparatus capable of abstracting the sequentiality of events and the social context. These two elements are always rooted in the physical reality.

Keywords: essay writing, the concept of time, perception of time, sociology of knowledge.

Zobacz także:

Recenzja Natali Gruenpeter w dwutygodniku "artPAPIER" PODWÓJNE ŻYCIE CZASU

Esej o czasie Norberta Eliasa to książka o koordynacji, sztuczności i warunkach ich funkcjonowania w ludzkich społecznościach. Nie jest to praca antropologiczna, lecz socjologiczna, toteż namysł autora koncentruje się nie na rozmaitości rozwiązań stosowanych przez ludzkie społeczeństwa, lecz na samej zagadce koordynacji, w której kluczową rolę odgrywa społeczna konstrukcja czasu.
Ze wstępu dr hab. Marty Bucholc, prof. Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Bonn

Dopiero w perspektywie historycznej różnicy możemy dostrzec, że nasz własny, nowoczesny sposób postrzegania czasu, stanowi wynik długotrwałego procesu poszerzania się ludzkiego świata i rozwoju tych praktyk kulturowych, które prowadzą do wyższego poziomu pojęciowej syntezy.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Zeidler-Janiszewskiej

Norbert Elias (1897–1990) – był jednym z najwybitniejszych socjologów XX wieku. Urodzony we Wrocławiu, studiował w rodzinnym mieście medycynę i filozofię, aby następnie przenieść się do Heidelbergu i Frankfurtu nad Menem, gdzie rozpoczął karierę akademicką jako asystent Karla Mannheima. W 1933 roku wyemigrował do Francji, a stamtąd wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie objął posadę na uniwersytecie w Leicester. Esej o czasie, rozpoczęty jeszcze w Niemczech i podjęty po wielu latach na emigracji w Amsterdamie, gdzie Elias osiadł w ostatnich latach życia, stanowi rodzaj przypisu do jego najważniejszej pracy – O procesie cywilizacji.