Dłonie czasu – EBOOK

Zbiór esejów i studiów Andrzeja Gronczewskiego o wyrazistej architektonice i niepowtarzalnym rysunku stylistycznym. To gęsta, niekiedy zaskakująca konstrukcja, pełna kunsztownych aluzji, uderzających analogii i przewrotnych syntez. Książka łączy dwie perspektywy: horyzont eseistyczny z melancholijną refleksją nad ludzką egzystencją i historią kultury, a przede wszystkim nad formą, którą przydaje jednej i drugiej upływający czas. Eseje Gronczewskiego mówią nie tylko o pisarzach i ich dziełach – odsłaniają również odrębną filozofię literatury i są dowodem przygód intelektualnych ich twórcy. Jest to oryginalna wypowiedź artystyczna, swoisty pamiętnik intelektualny, monolog literaturoznawcy i konesera sztuki.

*********

The Hands of Time

The book belongs to the essayistic part of Andrzej Gronczewski’s work. It combines two perspectives: the essayistic outlook with a melancholy reflection on human existence and the history of culture, and most importantly on the form which both acquire through the passing of time. It is an original artistic work, a sort of an intellectual diary, a monologue of a literature scholar and an art Connoisseur.

Keywords: essay, intellectual diary, hands, time, literary canon.

Zobacz inne publikacje Andrzeja Gronczewskiego »

To właśnie ofiarowuje nam, czy próbuje ofiarować autor Dłoni czasu – widok doświadczenia wiary, nadziei i miłości skryty głęboko pod diagnozami wyczerpania, pesymizmu, klęski, goryczy. Coś jak „książka z ruin” Miłosza. Rozpisana na wiele, wiele stronic lektur odbywanych od młodości do wieku późnego, nawarstwiających się autorowi w widok własnego życia i widok epoki, które stara się schwytać w „dłonie czasu”.
Z recenzji Andrzeja Zieniewicza

Andrzej Gronczewski (1940-2019) – wybitny eseista, krytyk literacki i historyk literatury, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Wydał liczne książki, w tym m.in.: Jarosław Iwaszkiewiz (1972, 1974), Inicjały i testamenty (1984), Wojna bez końca (1992), Obiad na ruinach (1992, książka września 1992, nagroda Warszawskiej Premiery Literackiej), Bardzo straszny dwór (1999), Dłonie czasu (2019), Ciemne ścieżki i jasne polany (2020). Opublikował antologie poetyckie: Próba nagości (1994) i Atlas miłosny. Poeci francuscy XIX i XX wieku (1996). W latach 2007-2011 pod jego redakcją i z jego wstępami ukazało się 3-tomowe wydanie Dzienników Jarosława Iwaszkiewicza.

W 2015 roku otrzymał Nagrodę ZLP im. Jarosława Iwaszkiewicza za całokształt twórczości. Zmarł 14 lipca 2019 roku.