Panie Prezydencie, Monsieur le Président... Formy adresatywne w polskim i francuskim dyskursie polityczno-medialnym

Publikacja poświęcona formom adresatywnym w polskim i francuskim dyskursie polityczno-medialnym. Autorki ukazują różnorodne funkcje, jakie pełnią zwroty do odbiorcy w publicznych interakcjach między politykami.

Analizując przykłady zaczerpnięte z debat przedwyborczych i dyskusji politycznych toczonych w ciągu ostatnich dziesięciu lat w polskich i francuskich mediach, pokazują, że w polemicznej wymianie zdań te z pozoru drugoplanowe jednostki języka mogą stać się skutecznym środkiem retorycznym. Służą nie tylko wskazywaniu adresata wypowiedzi, ale także ustalaniu i regulowaniu dystansu między partnerami dyskursu, ustanawianiu stosunków władzy, kreowaniu wizerunku własnego i przeciwnika czy wreszcie deprecjacji kobiet polityków.

Polityczny dyskurs medialny, nowy gatunek tekstowy w polskich środkach komunikacji społecznej, doczekał się już wielu poważnych studiów autorstwa polskich językoznawców, medioznawców i politologów. Omawiana tutaj publikacja jest jednak pierwszą pracą porównawczą o ściśle zakreślonym polu analizy, zajmuje się bowiem badaniem form adresatywnych w politycznym dyskursie francuskim i polskim. Porównanie to ukazuje duże różnice między polską i francuską strategią komunikacyjną w tej dziedzinie. Różnice te wynikają w mniejszej mierze z odmiennych systemów językowych, a w dużo większym stopniu z tradycji kulturowych, dotyczących zwłaszcza relacji między rozmówcami, regulowania dystansu w wymianie argumentów i kreowania własnego wizerunku wobec wyborców.
Warto podkreślić […] oryginalny, nowatorski charakter francusko-polskich badań porównawczych w dziedzinie form adresatywnych, jakim odznacza się omawiana publikacja. Metodologia oparta na najnowszych opracowaniach światowych poszerza horyzont badawczy, a analiza porównawcza pozwala dostrzec i opisać niektóre zjawiska mniej widoczne w perspektywie jednego języka i kultury. Z pewnością będzie to ważna pozycja w polskich badaniach dyskursu, w socjolingwistyce i medioznawstwie.
Fragment recenzji prof. Teresy Giermak-Zielińskiej