Widzenie Różewicza – PDF

Książka […] podejmuje dialog z Różewiczowską metodą twórczą i jest próbą rekonstrukcji „poetyki oglądu”. Dociekania na temat wielorakiego znaczenia obrazu oraz potencjału percepcyjnego ujawnionego w poezji łączą się w naturalny sposób z analizami funkcji pamięci, w tym także postpamięci historycznej oraz oceną zdolności poezji do kształtowania wyobraźni zbiorowej. Tak nakreślona perspektywa pozwala przyjrzeć się swoiście kłopotliwym miejscom tej twórczości, takim na przykład jak poezja okresu socrealizmu czy zjawisko trwania niewyrażalnego, ujawnianego poprzez motywy wojny i zagłady – stałe i wręcz paradygmatycznie dookreślone składniki instrumentarium poetyckiego autora Niepokoju.
Ze Wstępu

Robert Cieślak, wybitny znawca twórczości poety, odkrywa po raz kolejny moc poetyckiego głosu Różewicza, rozsadzającego wszelkie dotychczasowe teorie.

*********

Seeing of Różewicz

The book analyzes creative method of a poet Tadeusz Różewicz, identifying the components of his poetic toolkit. It combines the analysis of the multiple meanings of the image and the perceptual potential revealed in Różewicz's poetry with the analysis of memory functions, including historical post-memory, and the assessment of poetry's ability to shape collective imagination.

Keywords: poetry, Tadeusz Różewicz, creative method of Różewicz, analysis of poetry.

Jest to książka o poecie przeżytym, przeczutym, odczutym, wyczuwalnym, wielokrotnie przeczytanym, dogłębnie przyjętym, który stale wypełnia myślenie o poezji, sztuce, świecie. Robert Cieślak w niespiesznej lekturze odnajduje to, czego nawet nie zakładał: moc poetyckiego głosu, rozsadzającego wszelkie teorie. Jeżeli zatem w dyskursie badacza zderzają się dwie perspektywy – teoretyczna i autoteliczna – to służą one odkryciom poszczególnym. Nazwijmy je tożsamością, doświadczaniem świata, współuczestniczeniem w rzeczywistości różnych znaczeń.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Mariana Kisiela

Rober Cieślak (ur. 1965) – literaturoznawca, kulturoznawca, medioznawca i dziennikarz, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego. Zainteresowania badawcze: poezja polska XX wieku, pogranicza i korespondencje sztuk, historia i teoria teatru, przemiany mediów po 1990 roku. Uprawia krytykę literacką i teatralną. Opublikował m.in. Oko poety. Poezja Tadeusza Różewicza wobec sztuk wizualnych (1999); Poezja wobec kryzysu władzy wzroku. Studia o słowie, obrazie i percepcji (2006); Teatr Anny Augustynowicz (2011); Poezja jako poznanie. Studia z poetyki oglądu (2013) oraz Teatr – miejsce uwodzenia (red., 2010); Teatr wśród mód (red., 2011); Instrumentarium teatru. Brzmienia sceny (red., 2012); Teatr w kryzysie (red., 2013).